Jij mag met een gerust hart gaan stoppen als voorzitter.
Jij ,samen met velen om je heen hebben de SP een vaste plek in het Nederlands politiek landschap gegeven.
Een plaats die ze dankzij en ondanks de PvdA haar gezwabber niet meer weg te denken is.
Nu een nieuwe voorzitter.
Ja dat moet een duizendpoot zijn die veel zaken tegelijk kan aanpakken.
De rust in de partij behouden. De naijver van niet gekozen voorzitters zou groot kunnen zijn.
De twee namen die nu de ronde doen zijn beide zeer geschikt.
Sharon heeft als voordeel een vrouw te zijn.
Ron heeft als voordeel een charismatisch leider te zijn.
Gebruik jullie gezonde verstand .
Mijn zege hebben jullie bij beide kandidaten.
Laat de diegene die niet voorzitter wordt toch zijn invloed uitoefenen.

Groeten Jan

Als burger, mensenrechten lobbyist en voorts als SP lid, kan ik mij voor 97% vinden in hetgeen er in de speciale Oog in Oog aflevering werd besproken. Met name de uitspraak dat het neoliberalisme weliswaar (nog) niet verslagen is, maar dat mensen met name door de SP wel zijn geïnformeerd over het ‘hoe en wat’. Vervolgens zijn kiesgerechtigden met die kennis beter in staat om een weloverwogen keuze te maken bij verkiezingen.

Waar ik het niet helemaal mee eens ben, is dat telkens meer politici te berde brengen dat ‘de politiek nu eenmaal geen geluksmachine’ zou zijn. Dat mag feitelijk misschien wel zo zijn, maar politici zijn absoluut in staat om veel mensen heel erg (on)gelukkig te maken.

Politici hebben vaak direct invloed op het toekomstperspectief van vele mensen, op salarissen of uitkeringen en bijvoorbeeld de nodige maatschappelijke plichten c.q. vrijheden. De besluiten die door machthebbers worden genomen, dragen er mijns inziens wel degelijk toe bij of iemand de wanhoop wordt ingedreven of dat iemand hoop kan hebben op een betere toekomst. En dat alleen al is mijns inziens van zeer grote invloed op iemands welzijn.

Heer Jan Marijnissen, dat het u goed mag (blijven) gaan. Alvast dank voor uw sociale inzet en succes verder.

Naar mijn idee scherpste politicus ooit.

*Helaas in mijn herinnering als iemand die niet begrijpt dat sociaal geen beleid is, maar een gevolg, sociologie bestaat niet.

Corrupte gevolgen van gebrek aan bewustzijn van onze regering wel, deze werden door dhr. Marijnissen genoemd als asociaal, maar niet benoemd als oorzaak.

Hoe kunt U slapen als de NL-minister naar huis gaat met een pakket van maatregelen van onze lobbyisten?

Hoe kunt U slapen als een ongeschoolde, Griekse huisvrouw meer amoreel gedrag in 1 minuut weet te noemen dan uw SP in 1 jaar?

Hoe kunt U slapen als banken landen bezitten? (en gemeenten:)

Hoe kunt U slapen als onze huizenprijzen gedicteerd worden door de perceelprijzen van gemeenten als max. bepaalde last van werkenden?

Het is voor onze bevolking afwachten op de volgende fase van bewustwording van een tijdperk van roofzucht, helaas wederom als de koek op is met de sociale gevolgen van dien (*).

Huidige politiek is geen ziekte maar een niet benoemde doodsoorzaak van moraliteit, sociale kaalslag is onontkoombaar met een halfwaardetijd van 4 jaar.

SP heeft het gat in de markt totaal gemist, om in de termen van marktwerking te blijven, ook onder uw bezielende leiding en dat is erg jammer.

Allereerst wil ik u complimenteren met het prachtige stuk wat u hebt geschreven. Het is een geweldige analyse over de arbeiders en hun situatie in deze tijden. Ik ben het dan ook volstrekt met u eens, op één feit na:

Denkt u niet dat arbeiders zelf, onder wie ik, het woord “staking” uit hun woordenboek hebben geschrapt, alvorens de vakbonden dit hebben gedaan, met als gevolg dat de daadwerkelijke betekenis van het woord, en daarmee de handeling zelf, namelijk het staken en alles wat hiermee bereikt kan worden, alsmede verloren is gegaan? Door te gaan staken, zijn we in staat om bepaalde zaken in de samenleving te veranderen, omdat we ons realiseren dat deze niet zomaar zullen veranderen als iedereen van mening is dat het hen niets aangaat, dat ze het ‘’best’’ vinden, dat het prima met hen gaat, dat ze niet mogen klagen etc.

Wij, de arbeiders, laten alles maar gebeuren en accepteren alles wat voor ons beslist wordt en bepaald, onder het mom van ‘’we mogen niet klagen’’, ‘’we hebben het hier nog ontzettend goed’’ etc. Alsof we niets anders gewend zijn dan wachten totdat het slecht en steeds slechter gaat, om dan pas actie te ondernemen, door bijvoorbeeld te gaan staken en/of te protesteren. Als wij, arbeiders, gaan of willen gaan staken, dan zal noch een vakbond noch een enkele instantie/unie ons tegen kunnen houden.

De realiteit, helaas, laat zien dat, hoe triest het ook klinkt, dit kabinet en tevens het vorige wel tien keer zou hebben nagedacht voordat het met één maatregel kwam, laat staan alle maatregelen en wetten, als ze ook maar een klein vermoeden hadden gehad dat het volk niet alles zou accepteren wat hen voorgelegd en bepaald wordt, zoals de huisartsenkeuze en het sociaal leenstelsel. Wie weet wat er ons nog meer staat te wachten in de toekomst, als wij, de mensen, niet wakker worden. Misschien wordt ons in de toekomst wel verteld met welke partners van een bepaalde leeftijd we al dan niet mogen omgaan? Een goed voorbeeld: er wordt iemand gevraagd waarom hij/zij te autoritair is geworden, waarna deze persoon als volgt antwoordt: ‘’Omdat ik nooit iemand ben tegengekomen die mij durfde of wilde tegenhouden of tegenspreken’’.

Wij, de arbeiders en niet-arbeiders, weten niet meer ofwel zijn vergeten over welke krachten we beschikken. We staan er niet meer bij stil welke invloed we op de autoriteiten (kunnen) hebben, de autoriteiten die zich de regering en het kabinet noemen. Wanneer gaan we ons dit allemaal realiseren?
Wellicht wanneer we ook daadwerkelijk als één blok op zullen staan en aan hen laten zien dat we niet meer alles wat ons vanuit het kabinet wordt opgelegd, accepteren. Misschien verandert er dan wel iets.

De vraag echter die rest, is: waar zijn al deze arbeiders en waar is deze massa?
Geloven we nog wel in de kracht van het staken en het protesteren? Geloven we nog wel in onszelf en in onze kracht? De kracht met welke we in staat zijn om een kabinet/regering af te zetten, wanneer deze regering, kort gezegd, alles behalve het volk dient. Hoe denken de meeste mensen onder ons hier eigenlijk over?

P.S. Ik heb expliciet de term ‘’we’’gebruikt om duidelijk aan te geven dat ik zelf ook bij deze groep hoor.