De Tweede Kamer
In 1994 kwam ik samen met Remi Poppe in de Tweede-Kamer. Graag verwijs ik voor de eerste ervaringen in de Kamer naar het boekje ‘Effe Dimmen’, dat je ook op deze site kunt vinden. Het is uitgebracht in het voorjaar van 1998 en beoogt een verantwoording te zijn over onze eerste jaren in de volksvertegenwoordiging. De fractie groeide van 2 zetels in 1994 naar 5 in 1998 naar 9 in 2002. Bij de laatste verkiezingen op 22 januari 2003 groeide de SP opnieuw, dit keer van 5,9 naar 6,3 procent. Dat was net niet genoeg om de winst ook om te zetten in meer zetels. De verkiezingen van november 2006 werden uiteindelijk een historische doorbraak voor de SP met maar liefst 25 zetels. Daarmee werden we de derde partij in grootte.
Als je meer wilt weten over de leden van de SP-fractie of het P-team (de medewerkers van de fractie) kijk dan even op de Tweede Kamer-pagina van sp.nl.
De werkelijkheid van het Binnenhof is niet de werkelijkheid van Nederland. Op die vierkante kilometer in Den Haag kun je je makkelijk ingraven in nota’s en rapporten. Maar ik weet zeker dat je er op die manier niet achter komt wat er in de samenleving speelt, wat mensen bezig houdt. In 2004 en 2005 bezocht ik iedere maand gedurende een week een provincie. Hier kun je het verslag van deze bezoeken lezen.
In juni 2008 nam ik afscheid als fractievoorzitter, en in juni 2010 als lid van de Tweede Kamer.
De Partij
Elfde partijcongres, 22 november 2002
In juni 2012 ben ik herkozen als partijvoorzitter. In de partij geldt overal de regel van het collectief leiderschap. Binnen de Haagse politiek heeft de fractie het primaat bij de standpuntbepaling, binnen de partij bepalen het partijbestuur, de partijraad en het congres de koers. De fractie is verantwoording verschuldigd aan de partij. Het is daarom één van mijn verantwoordelijkheden te zorgen dat de fractie integraal onderdeel uitmaakt van de SP en niet verwordt tot een soort onafhankelijke satelliet zoals je nog wel eens bij andere partijen ziet.
Eveneens in tegenstelling tot andere partijen, die vaak pas wakker schrikken als er weer verkiezingen aankomen, is de SP een buitengewoon actieve partij. Maar al die activiteiten moeten natuurlijk wel voorbereid en op elkaar afgestemd worden. Dat vergt de nodige inzet. Over de laatste vijf jaar is de SP veruit de snelst groeiende partij van Nederland. De grens van 50.000 leden werd in november 2006 gepasseerd. Ook dat gaat niet vanzelf. We voeren eigenlijk permanent campagne om de groei erin te houden. Het bedenken van die campagnes is één van mijn lievelingsbezigheden. Meer leden is één ding, goed kader opleiden is iets anders. Maar wel zeer belangrijk, zeker voor een betrekkelijk jonge partij als de SP. Daarom hebben we veel scholingsbijeenkomsten in de SP. Daar worden ervaringen uitgewisseld, daar wordt gesproken over allerlei ideologische vraagstukken, over het afstemmen van parlementaire acties op buitenparlementaire activiteiten en andersom.
